Monda Wuytack

Ik ben 67 jaar en met pensioen na een loopbaan als verpleegkundige in UZ Gasthuisberg. Via mijn grote liefde, mijn echtgenoot Jan Verlinden, rolde ik in 1975 in het Lovenjoelse verenigingsleven. Sinds 1982 wonen we in ons gerenoveerd huis in Bierbeek waar onze kinderen Wim, Joris, Jonathan en Robin geboren werden. Die hebben intussen allemaal hun eigen leven. Jan en ik zijn overgelukkige grootouders van vier kleinkinderen.

“Zorg en aandacht voor iedereen”

“De aantrekkingskracht van het sterk ontwikkelde verenigingsleven in Bierbeek is dat je er mensen ontmoet. Dat is meer dan een vluchtige goeiedag (ook belangrijk!), maar gaat over bezorgd zijn voor elkaar, echt naar elkaar luisteren. Het is echt een warme gemeente, dat merk je ook aan de manier waarop inwoners van Bierbeek de kwetsbare mensen van de Zorggroep Sint-Kamillus en de Lovenier aanvaarden. Mijn wens is dat wie in Bierbeek komt wonen die warmte, die zorg en die verdraagzaamheid mee overneemt.”

“De komende jaren wil ik ervoor ijveren dat onze inwoners de nodige ondersteuning aangeboden krijgen om digitaal slagkrachtiger te worden. Natuurlijk moet de niet-digitale dienstverlening blijven bestaan, maar ik hoop dat de technologie ons helpt om de gebruiksvriendelijkheid van de digitale toepassingen te verhogen zodat iedereen nog meekan in de ‘nieuwe wereld’. Op die manier kunnen we ook een dam opwerpen tegen vereenzaming. We hebben in Bierbeek momenteel wel een 'digidokter' die mensen op weg helpt en regelmatig langskomt in de bibliotheek of bij de sociale kruidenier De Savooi, maar het mag ‘meer van dat’ zijn, want werkelijk alles wordt digitaal en daar moet je je voor wapenen.”